مصداق بارز شکنجه

آقاجان ،

شکنجه مصادیق بسیار دارد…..روحی….جسمی…….نیمه جسمی…..خلاصه که بسیار…..همین فیلم «مآرآتن مَن» خودمان !….عمۀ آقای ال پآچینو عروس شد ، خاطر مبارک هست که ؟……بعله…. شما همۀ این شکنجه ها را  یکطرف بگذار ، نکشیدن سیگار بعد از مسکرات را هم ، یه طرف دیگر…..یعنی کون لق ابوغُرَیب است این داستان !….حدیث داریم که ، اگر مومن را با یک فقره «مانیکآ بلووچی» لُخت ، در یک جزیره بیاندازید، امکان پیروزی بر نفس عماره بیشتر است تا اینکه همان مومن را در مستی با یک پاکت سیگار تنها بگذارید….

خلاصه ، تمامی این احوال عرض شد که بگویم ، عصمت اینجانب زیر بار این شکنجه بر باد رفت ( همان گآ ِخودمآن)….اصلا مسکرات بدون سیگار از زنبور بی عسل هم بدتر است ، بی پدر !

 

روز مهم

1- امروز روز مهمی است برای من … انتخابات است……در ضمن…..دو روز دیگر ، دو سال میگذرد از روزی که برای اولین بار ، قدم گذاشتم بر خاک سرزمین کانگروها ….دو روز دیگر ، یک ماه است که سیگار نکشیده ام ، حتی یک پُک !

2-را ی نداده ام ….. صندوق رای نیست در شهر ما ، که اگر هم بود ، نمیدادم…نه اینکه تبلیغ کنم رای ندادن را ….نه….فقط نتوانستم خودم را راضی کنم…احساس ناراحتی میکنم – احساس غم –  که مجبورمان میکنند ، که خودمان ، از بین آنانی که ایشان میگویند – و یکی خشک مغز ترند از دیگری – یکی را اصلاح طلب بنامیم ، و آنچنان هدایتمان میکنند ، که آنکه حکم کرده اند اصلاح طلب بخوانیمش ، بشود ناجی و منتخب برگزیده ما….وهمه اینها در کمتر از چهار هفته………………….میفهمم استیصال را ….میفهمم که چرا غریق چنگ میزند به هر ریسمان سُستی ………… ولی باز هم راضی نشدم….اکثر بارهای قبل ، توانسته بودم خودم را راضی کنم( معمولا در آخرین دقیقه) ……ولی نه این بار…… امیدوارم که اشتباه کنم و این تازه اصلاح طلب ، انتخاب شود و واقعاً مصلح باشد و زندگی بهتر بشود، برای من و برای همه….

3-بعد از یک سال و نیم است که وبلاگ مینویسم.  وبلاگ قبلی در بلاگفا ( با همه نوشته هایی که دوستشان داشتم ) از صفحه روزگار محو شده است !…این دیگری ( با نوشته هایی که دوستشان ندارم) هنوز هست!